Na een succesvolle KICK OFF meeting op 6 september 2018 zijn de voorbereidingen voor de Roparun 2019 inmiddels echt losgebarsten.
Zaterdag 29 september jl. zijn in alle vroegte (zeg maar midden in de nacht) Debby, Edward, Jacqueline, Karin en ondergetekende op pad gegaan, op zoek naar rustpunten voor tijdens de run. Na een heerlijk kopje koffie bij onze collega Judith in Barendrecht om 06:00 uur, heeft onze “rots in de Franse branding” Edward, ons door het Franse verkeer, over de Parijse Périphérique en dwars over de Champs-Élysées, veilig recht voor de Eiffeltoren afgeleverd. Wie in Parijs is moet tenslotte toch wel minimaal met de Eiffeltoren op de foto.
Daarna direct door naar het startterrein van de Roparun. Dit bleek er op zijn zachtst gezegd nogal verwaarloosd bij te liggen. Het was op last van de burgemeester gesloten, en zag er meer uit als een vuilnisbelt dan als een feestelijk startpunt voor de Roparun. Maar dat komt tegen de tijd dat Pinksteren nadert vast wel goed.
We hebben delen van de route afgelegd en vele slapende Franse dorpjes doorkruist. Wonderlijk verschil tussen Frankrijk en Nederland is daarbij dat op zaterdagmiddag de sportverenigingen in Frankrijk compleet uitgestorven blijken te zijn. Niemand aanwezig, rolluiken dicht. Hetzelfde in alle dorpjes waar we langskwamen. Dat zorgt wel voor een extra uitdaging in het zoeken naar geschikte rustpunten. Net als het feit dat maar zeer weinig Fransen een andere taal dan Frans beheersen, terwijl wij op zich wel meerdere talen beheersen, maar dan weer geen Frans…..Uiteindelijk hebben we wel een aantal potentieel goede plekken gezien, een paar welwillende mensen gesproken én namen en telefoonnummers gekregen!
Andere observatie tijdens deze verkenningstocht is dat de route Parijs (ten opzichte van de route Hamburg) toch ook nog wel andere uitdagingen met zich mee gaat brengen. De afgelopen edities hebben we route Hamburg gedaan, en hoewel veiligheid daar uiteraard ook een zeer belangrijk speerpunt was, zal dat op deze (voor ons nieuwe) route nog vele malen belangrijker worden. We hebben stukken route gereden op heuvelachtige en bochtige landweggetjes, zonder straatverlichting, met zeer slecht zicht op tegemoetkomend, én van achter naderend verkeer. De taak van onze fietsers wordt dus extra belangrijk!
Christa Vrasdonk, ondersteuner bij Team 172 en senior analist afdeling Immunogenetica, Sanquin Diagnostiek